8. You're my medicine.../ Eres mi medicina. Nuevo lugar...

"I've got my baggage and you've got yours

I know we've been damaged, been through it all"

 Pożegnanie się z Phillipem było najgorsze ze wszystkich...
Obydwoje wylali mnóstwo łez. To co czuli w tamtym momencie jest nie do opisania.
Na początku był wściekły, ale gdy tylko ją zobaczył zaczął mocno do siebie przytulać. Za nic nie chciał jej puścić, ale przecież musiał to w końcu zrobić. Przyszło mu to z ogromną trudnością.
Powoli wypuszczał jej dłonie z uścisku i złożył delikatny pocałunek na jej skroni.
W końcu ona cofnęła się o kilka kroków w tył. Jednak wtedy on znów zacieśnił uścisk bojąc się, że widzi ją po raz ostatni w swoim życiu. Ana delikatnie pokiwała głową, przymrużyła oczy pozwalając łzom spływać i uwolniła się z jego uścisku.
Wchodząc już do samolotu miała tylko jeden obraz przed oczami. On stał w progu swojego domu podpierając się o drzwi, cały zalany łzami. Śledził każdy jej ruch. Patrzył jak odjeżdża...

_ _ _

Madryt... Lotnisko Barajas.

- Super...- Burknęła pod nosem i usiadła na swoich walizkach. Nigdzie nie widziała tego idioty Torresa. A
przecież jego samolot miał być godzinę wcześniej.- Co za debil...
- Buu !!!- Ktoś za jej plecami krzyknął i głośno tupnął nogą jednocześnie zasłaniając jej oczy. Śmiał się. Ten śmiech rozpozna wszędzie.- Witamy w Madrycie.- Szepnął na ucho delikatnie całując jej policzek.
- Śmieszne... Wiesz ile ja czekałam ?! Co ty sobie wyobrażasz ! - Dźgnęła go w klatkę piersiową.
- Ej ! - Uniósł ręce w geście obronnym.- Już zaczynasz ? Mogłem cie tu zostawić...- Parsknął śmiechem.
- I dobrze... Poradzę sobie...- Już chciała wziąć swoje walizki.
- Jezu kobieto co cię dziś ugryzło !- Przewrócił oczami.
- Nie mam ochoty na głupie żarty ! - Odwróciła się do niego tyłem. - Będziemy tu tak stać czy może w końcu wyjdziemy ?!
-Idziemy...- Westchnął, ale po chwili dodał.- Księżniczko.
- Zamknij się idioto...- Warknęła. Ktoś inny w ogóle by się już nie odezwał. Wolałby nie zadzierać z tak zdenerwowaną kobietą. Ktoś inny tak, ale nie Fernando Torres. On uwielbiał ją jeszcze bardziej irytować.
- Czy mi się zdaje, czy mówiłem ci, że nie wytrzymasz tego pożegnania ?- Na jego piegowatej twarzy pojawił się zadziorny uśmieszek.
- Skończ...- Rzuciła szybko i przyśpieszyła kroku.

*

- Wsiadaj. - Otworzył jej drzwi od samochodu. Ta posłusznie wykonała jego polecenie. Sam zajął miejsce kierowcy.
- Wypożyczyłeś ?- Zapytała włączając radio.
- Nie.- Odpalił silnik.- To samochód Marcelo. Podstawił go tu rano.- Rozejrzał się w około i zaczął wycofywać samochód.- Zapinaj pasy, jedziemy.- Na jego twarzy pojawił się uśmiech, jakiego już dawno nie widziała.

*

- To dokąd mnie wywozisz ? - Zapytała już miłym tonem.
- No proszę jaka szybka zmiana...
- Torres...- Lekko uderzyła go w głowę.
- Ej ja prowadzę, okey ?!- Podniósł głos.
- Jak ciota, ale prowadzisz....- Odparła cicho.
- Mówiłaś coś ?!- Uniósł jedną brew.
- Ja ?! No coś ty.- Chrząknęła.- To powiedz dokąd jedziemy.
- Zabieram cie do miasteczka w którym się urodziłem.- Znowu zaczął się szczerzyć.
- Fascynujące.- Przewróciła oczami.
- Ej chciałem ci pokazać gdzie się wychowałem, gdzie zacząłem grać. Chciałem ci pokazać to, co jest dla mnie ważne, a ty jak zwykle marudzisz.
- Wybacz, ale nie mam ochoty na takie zwiedzania... W ogóle daleko to ?!
- Od Madrytu 22,5 km. Zaraz będziemy.
- Super...- Odwróciła głowę w przeciwną stronę i udawała ogromne zainteresowanie tym, co jest na zewnątrz.
W końcu po dość długim czasie zobaczyła znak oznajmiający wjazd do miasta.
Torres zaczął skręcać w jakieś ulice, aż w końcu zatrzymał się obok placu do gry w piłkę.
- Chodź.- Rzucił szybko i wyszedł z auta. Spojrzał na Ane. Nie zamierzała wychodzić. - Twój wybór ! Siedź tu sama...- Nim się spostrzegła on już był na boisku i witał się z jakimiś mężczyznami, których po chwili już nie było.
Wysiadła i podbiegła do niego.
- Tutaj zaczynałem.- Założył sobie ręce na biodra. Było widać, że jest dumny z tego, co osiągnął.
- A ja dalej sądzę, że nie umiesz grać.- Szepnęła mu na ucho jednocześnie szczypiąc go w ramię.
- Jeżeli ja nie umiem grać, to ty również.- Dziewczyna zmrużyła oczy.- Pamiętaj, że to ja cię wszystkiego uczyłem.- Pokazał jej język, sprawnie przełożył ją sobie przez ramie i zaczął kręcić wokół własnej osi. Nie obyło się bez wrzasków, pisków, śmiechu i oczywiście wyzwisk...

"I will follow you down wherever you go

I am baby I'm bound to you and do you know?

Closer, pull me in tight

I wanna' be yours, wanna' be your hero"

*

- Pukaj. - Przyłożył jej rękę do drzwi.
- Ty pukaj idioto.- Uderzyła go w czoło.
- Aj zostaw mnie! - Złapał się za głowę.- Pukaj no...Ja teraz mam zajęte ręce.- Zaczął się głośno śmiać i oparł o drzwi
- Torres ty idioto.- Skarciła go wzrokiem.
- Kto do cholery jasnej mi tam hałasuje! - Po chwili drzwi się otworzyły, a Nando wpadł z hukiem do korytarza.
- Boże to już ty...- Zironizował gospodarz patrząc na leżącego kolegę. Spojrzał na wejście i dostrzegł Ane stojącą w progu. Od razu ruszył w jej kierunku. Po drodze "niby niechcący" nadepnął na nogi Fernando.
- Cześć! - Posłał jej szczery uśmiech.- Jestem Sergio, a ty to Ana ?

_________________________________________________________________________________

Witam Was moje Kochane :*
Rozdział może nie za długi, ale nic więcej nie dam rady z siebie wykrzesać ;c także PRZEPRASZAM
I od razu biorę się za pisanie dużo dłuższej notki i nadrabiania tu zaległości.
Rozdział 9 będzie dłuuuuuuuugi :D
Dziękuję za wszystkie komentarze pod poprzednim postem i już ponad 2500 wyświetleń.

 Były też pomysły, żeby połączyć Ane i Torresa, ale czy to aby na pewno dobry pomysł ? Codzienne kłótnie itp :D I co wtedy zrobić z jego żoną ?! :D hahahaha  Znajdziemy jej kogoś innego :P
Od teraz będzie się pojawiał Real Madrid i Atletico Madrid :D Ale oczywiście nie tylko te dwie drużyny, dodatkowo będą goście specjalni, ale ciiii więcej nie zdradzam :D

ROZDZIAŁ Z DEDYKACJĄ DLA Madridista10 :* 
Buziaki Kochane :*